هر جا که بروم و هرجاکه باشم خود را غیاثکلایی میدانم و تا زنده هستم خاک غیاثکلا توتیای چشمانم و پس از مرگم خاک آنجا آرامگاه دائمی من است ، اگرچه هرگز و هیچگاه یک وجب از خاک غیاثکلا را مالک نبوده و نیستم . تا اکنون که 50 سال از خدا عمر گرفتم هیچوقت ساکن غیاثکلا نبودم . تنها غیاثکلایی ساکن مهاجران اراک هستم و فقط سالانه چند باری به غیاثکلا میروم و مهمان بستگان و اهالی آنجا هستم . ولی همواره روح و جانم در غیاثکلا سیر می‌کند . اگر بگویم کسی به اندازه من دلبسته غیاثکلا نیست ، اغراق نکرده ام .