حب الوطن من الایمان

بهشت کوچک و خوب و قشنگـم               محلـــم ، زادگـاه سبـــــز رنگـــم

توکه از دشت و جنگل داری آذین               هــم ازمردان پاک و نیــک آییــــن

تلاجیکا زشرق توست سرازیــر               ز دیدارت نمیگـــردد کسی سیــر

به آیشهای تو شالــــی فـــراوان               پلنگ‌وازت همی سرمست وغرّان

ملج انجیلی و مرس و سپیــــدار               به گـرداگـرد آن باشــــد پـدیــــدار

تو را آب و هـوا باشـد بهشتــــی               مبـرّا مانـده‌ای ازهـــرچه زشتــی

چنـان گلخـانـه‌ای گل پـروری تـو                تـو مهــــدلالـه‌هـای پـرپــری تــو

شهیدان را به ما تو هــدیه دادی                غیـاثـی و کــریمـان را تــــو زادی

هفـت آلالــه‌ی درخــون تپیــــده                کـه دردامـان پـاکـــت آرمیــــــده

همـــه پـرورده دست تو هستند                دل از هرچه غیر از حق گسستند

تـو ماننـد نگیــن در دشت دابــو                 ده عالِــم نشیـن در دشت دابــو

تو در مهمــان نوازی بی نظیـری                تفـرّجـگاه هـر خُــــرد و کبیـــری

به زیبایی تویی همچون گلستان               مـرا حبّ تــو شد جزئی ز ایمـــان

ز عشقـت ای غیـاث‌آباد بیقـرارم                همیشــه بهـرتــو اندیشـــه دارم

مبــادا ملک تــــو ویـرانـه گــردد                رسـوم مردمـت بیگانــه گـــــردد