چاه آرتزین غیاثکلا (چاه گریکلا)

تمامی اهالی روستای غیاثکلا و سایر روستاهای همجوار ( کمانگرکلا - سنگر - زیارکلا -  طوله‌سرا بی‌نمد - و ابومحله)  این چاه و چاههای مشابه آنرا دیده‌اند . به اینگونه چاهها که بدون مصرف انرژی و نیروی دیگر ، خود به خود آب را از عمق زمین به سطح زمین فوران میدهد چاه آرتزین میگویند .

در منطقه محدود به روستاهای فوق‌الذکر جمعاً شش چاه آرتزین وجود دارد :

1- یکی از آنها در مدخل ورودی روستای کمانگرکلا (محدوده منزل مسکونی آقای سعیدی) میباشد.

2- یکی دیگر روبروی کارخانه سعیدی در آنطرف جاده‌ی اصلی ، میباشد .

3- سومین چاه در وسط محل کمانگرکلا ، حوالی دبستان شهید فتح اله اکبرزاده واقع میباشد .

4-چهارمین چاه در کنار جاده‌ بطرف روستای‌سنگر ، در مجاورت آب‌بندان کمانگرکلا واقع است .

5-پنجمین چاه در شمال روستای غیاثکلا ، داخل اولین قطعه زمین زراعی قلمرو  روستای‌ گریکلا و طوله‌سرا ، بعد از خط مرزی کاله که آخرین قطعه زمین از قلمرو روستای غیاثکلا میباشد ، قرار دارد . این چاه که در 100 متری خط مرزی کاله غیاثکلا واقع است ، درحقیقت متعلّق به مالکین زمینهای اطراف آن میباشد و حدوداً  45 سال پیش ، توسط اهالی روستای‌گریکلا ( حاتم‌دهقان و مختارمحمدی و غلامرضادهقان ) و نیز سیدزین‌العابدین‌‌امیربزرگی از روستای‌طوله‌سرا ، ساخته شد . این چاه بوسیله دستگاهها و تجهیزات حفّاری ، تا عمق 45 متر حفر گردیده است . و تاکنون بدون لحظه‌ای وقفه ، هکتارها زمین کشاورزی را  آبیاری مینماید .

شایان ذکر است روستای کوچک گریکلا  تا 35 سال پیش در نزدیکی این چاه ، متشکل از 3 خانوار جمعیت مربوط به خانواده‌های دهقان و محمدی وجود داشت . و امروزه اثری از روستای گریکلا وجود ندارد . بخشی از ساکنان آن اکنون در غیاثکلا و بخشی دیگر نیز در زیارکلا مقیم میباشند .

ارسال کننده تصویر مهندس محمد هادی جال

6-ششمین چاه در زمینهای زراعی موسوم به " انگردشت " که مشترک بین اهالی روستاهای بی‌نمد و ابومحله میباشد واقع شده است . این چاه بفاصله یک کیلومتری جنوب غربی روستای بی‌نمد و 1500 متری جنوب شرقی روستای ابومحله فرار گرفته است .

لازم به توضیح است که آب چاه گریکلا شور است و آب بقیه چاهها کمتر شوری دارد و تنها چاهی که آب آن قابل استفاده برای خوردن میباشد ، چاه چهارم که وسط و مابین دو روستای کمانگرکلا و سنگر ( کنار جاده مواصلاتی این دو روستا ) قرار گرفته است ، میباشد . خوشبختانه آب این چاه از سفره آب شیرین عمق زمین فوران میکند و بسیار گوارا و سبک میباشد .

هرچند کاربرد اینگونه چاهها بیشتر در مناطق نیمه خشک میباشد و وجود آنها در منطقه پر آب و مرطوب  ماز‌ندران خصوصاً  15 کیلومتری دریا ، تعجب انگیز است . لیکن نظربه‌اینکه کشاورزی برنج نیازمند آب فراوان است و از آنجا که در سالهای گذشته سدّی احداث نشده بود تا بعنوان مخزن ،  آب رودخانه هراز را ذخیره نماید و از طرفی آب رودها و نهرهای فرعی و ذخیره‌ی آب در آب‌بندانهای اختصاصی هر روستا کفاف همه مزارع را نمینمود و اصولاً بعضی مزارع دور از آب‌بندانهای موجود بوده و ایجاد آب‌بندان جدید نیز ممکن و میسر نمی‌گردید لذا کشاورزان ناگزیر به حفر چاه دستی و معمولی  می‌شدند و حتی در موارد حادّ و خاص ، حفر چاه آرتزین امری ضروری و اجتناب‌‌ناپذیر بود . 

علاوه بر موارد اشاره شده در فوق ، خشکسالی‌هایی که هر چند سال یکبار ، کشاورزان دچارش میشدند ،  اصلیترین دلیل حفر اینگونه چاهها در این خطّه بوده است .