اهل قبور آرامگاه نرگس غیاثکلا 1

نظر به اینکه محوطه محصور شده مابین مسجد و تکیه و سقّانفارها ، جهت دفن متوفّیان غیاثکلا ، گنجایش لازم را نداشت لذا با همّت  اهالی و همچنین بخشش‌ها و اهداء‌های آنها زمینی با کاربری قبرستان  فراهم شد و از دوّم شهریور سال 1369  با خاکسپاری مرحومه حاجیه نرگس جال  ، رسماً مورد استفاده قرارگرفت و بهمین جهت چون اولین مدفون افتخار همنامی با مادر گرامی حضرت بقیةاله (عج ) داشت ، لذا قبرستان به بهشت نرگس  نامگذاری  گردید . 

از شهریور ۱۳۶۹ تا کنون (یعنی طی ۲۱ سال) تعداد ۹۵ نفر از اهالی این روستا به رحمت ایزدی پیوستند که سه ۳ تن درقبرستان جنب مسجد غیاثکلا  و  دو ۲ نفر در قبرستان بی نمد و یکنفر در قبرستان آهنگرکلا و مابقی به تعداد ۸۹ نفر در قبرستان(جدید) نرگس غیاثکلا ٬ دفن گردیدند که اسامی آنها  در دو قسمت(جدول) به نظر شما میرسد .
 

            قسمت اول -  اهل قبور آرامگاه (بهشت نرگس ) غیاثکلا

ردیف	اسامی	نام پدر	تاریخ تولّد	تاریخ‌فوت	نسبتها
1	حاجیه نرگس جال	-	1297	1369/6/2	همسر حاج رضا جال
2	جانعلی فرجپور	نعمت	1301	1369
3	سلیمان حسین‌زاده	غلامحسین	1318	1370/3/13
4	شهربانو علیپور	علی	-	1370/4/6	همسرمیرعباس حسینیان
5	مصطفی حسینیان	سیّد تقی	1357	1370/7/15
6	طیبّه شعبانی (رمضانی)	محمّد	1355	1370/9/23
7	حاج آقاعلی جالی	عیسی	-	1371/2/3
8	عبداله قاسمی	اصغر	1300	1372/2/13
9	فاطمه قنبری	مادرعلیرضا	1295	1372/8/12	همسررمضان‌ حسینی
10	بتول جالی	حبیب‌اله	1312	1372/12/18	همسرآیةاله جالوی‌نژاد
11	حاج ذات اله نیکپور	معصوم	1305	1374/6/5
12	رجب اسماعیلی	ابراهیم	1305	1374/1/9
13	حاجیه‌شوکت‌فرجپور	نعمت	1311	1374/2/8	همسرحاج حسینعلی فرجی
14	آغاننه حسین زاده	حسن	1294	1374/6/29	مادر مصطفی سیقی خواهر تقی حسین‌زاده
15	زینب  تک‌خال	محمّد	1364	1374/11/27	دختر محمّد تبخال
16	سیّده‌آسیه‌هاشمی	سیّدمحمد	1303	1374/12/26	همسرحاج‌عیسی‌غلامی
17	حاج رضا جال	اکبر	1291	1375/3/1
18	عیسی تقی‌زاده	محمدصادق	1344	1375/3/10
19	روح‌اله تقی‌زاده	محمدصادق	1349	1375/3/10
20	حاج‌میرزامحمّد‌علیزاده	موسی	1285	1375/3/27

اهل قبور و آرامگاه جنب مسجد

در قبرستان قدیمی جنب مسجد ،  تعداد 49 سنگ قبر وجود دارد که 7 مورد از آن متعلّق به شهدای روستاست .

خاک غیاثکلا دارای هفت شهید گلگون کفن جنگ تحمیلی میباشد . که سخن گفتن از آنها در این مقوله نمیگنجد و میبایست بطور خاص و با حالت خلوص و اخلاص به آن پرداخت . در اینجا فقط به ذکری کلّی از مشخصات ایشان بسنده می‌شود .

نام شیهد	نام پدر	تاریخ تولّد	تاریخ شهادت	محلّ شهادت
اسماعیل قاسمی	جعفر	1342	1362/5/12	شرهانی والفجر3
عیسی محمدّی(جالوی)	نادعلی	1343	1363/2/10	کردستان - بانه
سیف‌اله نوری‌زاده	نبی‌اله	1345	1363/12/23	عملیات بدر
جمال‌الدّین غیاثی	علی‌آقا	1343	1364/4/30	جادّه قروه سنندج
سیّداحمد کریمیان	شفیع	1342	1365/4/10	مهران- کربلای یک
علی (مظاهر) حسینی	مصیّب	1343	1365/8/23	باختران
خیرعلی تقی‌زاده	محمدصادق	1347	1366/2/4	خاک عراق - بانه

 

در این قبرستان علاوه بر مزار ۷ تن شهید ، ۴۲ سنگ قبر دیگر خودنمایی میکند که تاریخ فوت ثبت شده

بر ۳۹ سنگ قبر ،  سال ۱۳۲۳ تا  ۱۳/۵/۱۳۶۹ میباشد و تاریخ ۳  سنگ قبر دیگر سالهای ۷۱ و ۷۶ و ۸۸  است که مربوط به مرحوم کربلایی حسین رمضانی و مرحوم حاج ابوالقاسم قاسمی(غیاثی) و  مرحومه حاجیه بی‌بی  رحمانزاده  فوت شدگان بعد از بهره‌برداری قبرستان نرگس میباشد  ولی چون قبلا محلّ دفن خویش را در قبرستان جنب مسجد مشخص نموده بودند  لذا در اینجا دفن گردیدند .

دوازده 12 سنگ قبر دارای تاریخ فوت 1323 تا 1353 میباشند (یعنی طی سی سال دوازده سنگ قبر )  و بیست و هفت ۲۷ سنگ قبر دارای تاریخهای ۱۳۵۳ تا ۱۳۶۹ میباشند (یعنی طی ۱۶ سال ۲۷ سنگ قبر) ، و این بیانگر این مطلب است که مابین سالهای ۱۳۲۳ تا ۱۳۵۳ هرچند جمعیت روستا کمتر بوده  و  تعدادی از اموات نیز در سایر روستاها دفن گردیده اند ولیکن بدون تردید تعدادی بسیاری از فوت شدگان ، نه‌‌تنها دارای سنگ قبر نمیباشند بلکه حتّی و نام و نشان آنها نیز مشخص نمیباشد . 

 

دفن کردن  اموات در قبرستان جنب مسجد با افتتاح  قبرستان جدید از دوّم شهریور سال 1369  عملاً متوقّف گردید . به استثناى 3 نفر که از قبل ، برای خود زیر سقّانفار رمضانی‌ها جایى منظور نموده بودند.

ابتدا مشخصات اهل‌قبوری که در قبرستان جنب مسجد وجود دارند بشرح لیست ذیل ارائه میشود و پس از آن به شرح مشخصات اهل قبور قبرستان جدید که در دوّم شهریور 1369 با دفن پیکر مرحومه حاجیه نرگس جال افتتاح شد و بهمین مناسبت به  آرامگاه نرگس  موسوم شد ، پرداخته خواهد شد . 

ردیف	اسامی	نام پدر	تاریخ تولد	تاریخ فوت
1	هاجر علیپور	علی	1298	1323
2	خاتون غیاثی	کربلایی حاج آقا	1270	1326/2/28
3	کربلایی مهدی رمضانی	رمضان	1249	1339/6/12
4	احمد توکلی	سلیمان	1294	1341
5	سکینه غیاثپور	نادر	1307	1344/4/1
6	حاج مهدی علیپور (جالی)	حبیب	-	1344/8/7
7	احمد غیاثی	-	1308	1346
8	صادق اسفندیاری	محمّدعلی	1292	1346/9/12
9	کربلایی شیخ یوسف غیاثی	حسین	1242	1347/7/15
10	غلامعلی تبخال	محمّدآقا	-	1348/2/7
11	آغاننه  جال‌تبار	باقر	-	1348
12	ذبیح‌اله قاسمی	علی	1330	1349
13	طالب رمضانی (شعبانی)	ابراهیم	1309	1353/4/6
14	کربلایی نادر غیاثپور	علیجان	1273	1353/9/18
15	رمضان اسماعیلی	ابراهیم	1300	1353
16	گلنسا  غیاثی	کربلایی حاج آقا	-	1354
17	اسماعیل غیاثی	یوسف	-	1354/11/8
18	جان‌مار خرسندی	حمیدمیرزا	1274	1357
19	نبی‌اله نوری‌زاده	رفیع	1299	1359
20	معصومه حسن زاده	حسن	1309	1359/12/1
21	لیلا فرجی	یونس	1317	1360
22	ام‌ّالبنین غیاثپور	جان بابا	1288	1361
23	سیّده کلثوم حسینی	سیّد رضا	1276	1361/5/3
24	جعفر قاسمی	قاسم	1290	1361/6/22
25	ربابه رنجبر	حسین	1290	1361
26	ثریا محمّدی	حسن	1340	1362/1/17
27	کبری علیپور	مصطفی	1355	1362/2/12
28	ساره حسین‌زاده	تقی	1347	1363
29	ابراهیم علیپور اسپاهی	علی	1288	1363/11/28
30	شهربانو محمدی	حسن	1347	1363/12/18
31	تقی حسین زاده	حسن	1285	1364
32	شهربانو شکری	محمّد آقا	1298	1364/8/5
33	سیف‌اله سیفی	عبداله	1312	1365/12/29
34	صغری‌قلی پور	-	1362	1366/4/2
35	صغری مهدوی	مهدی	-	1366/5/18
36	زین العابدین قاسمی	ابوالقاسم	1330	1366/10/18
37	غلامحسین حسین‌زاده	حسن	1276	1369/5/12
38	خانم بزرگ حسین‌زاده	غلامحسین	1302	1369/5/13
39	کربلایی حسین رمضانی	کربلایی مهدی	1296	1371/6/9
40	حاج ابوالقاسم قاسمی	شیخ محمود	1300	1376/8/17
41	حاجیه بی‌بی رحمانزاده	ابوذر	1304	1388/3/20
42	گل خانم کاظمی	محمّدعلی	-	40 سالگی

آرامگاه و اهل‌قبور غیاثکلا

پس از تشریح دو قسمت مهمّ از اعضاى وجود روستای غیاثکلا (یعنى مسجد و حسینیه) و مراتب و مسائلى که بر آن حاکم بودند نوبت به قبرستان و آرمیدگان در آن میرسد .

لازم است یادآورى نمایم که اعضاى هر روستا بر دو قسم‌اند . قسمتى صرفاً  مادّى و فیزیکى هستند مثل (خانه‌ها ، تاسیسات ، جادّّه‌ها و خیابانها ، رودخانه‌ها ، نهرها ، آب‌بندانها ، چاهها ، جنگلها ، مزارع ، مراتع ، باغها ، برق و آب و گاز و مخابرات و بهدارى ، و حتّى جاذبه‌ها و اماکن تفریحى ) که به تمامى در خدمت جسم انسانها (اهالى و مهمانان و مسافران آن) و نیز تامین‌کننده رفاه و آسایش و منفعت جسمانى آنان است .

 امّا برخى از اعضاى روستا ، هرچند داراى ظاهر فیزیکى همچون بناها و ساختمانها و تأسیسات هستند لیکن حالات و شرائطى بر درون آنها مترتّب است که در خدمت روح ، اندیشه ، عواطف و جنبه‌هاى ماوراء الطبیعى اهالى روستا می‌باشد . مانند ( مسجد ، حسینیه و ابوالفضلى‌ها  ، آرامگاه ، مدرسه و سایر اماکن مذهبى و فرهنگى و آموزشى و تربیتى و هنرى ) که به تمامى تامین کننده و تقویت کننده‌ى ارزشهاى معنوى و رشد و تعالى درونى آنان است .

پر واضح است که جامعه‌ى انسانى و تک تک آحاد موجود در هر روستا ، که سازندگان و ایجاد کنندگان هر دو قسم اعضاى فوق‌الذّکر میباشند ، اصلى‌ترین عنصر هستند که وجودشان و فعالیّت‌شان و آثار و برکاتشان ، به روستا هویّت بخشیده و موجب حیات و بقاء و ضامن سلامت و سعادت آن روستا و خودشان میباشد .

به همین جهت مقرّر شده است تا پس از تکمیل وضعیّت اعضاء ذى‌روح غیاثکلا (تشریح آرامگاه و مدرسه و کانون و کتابخانه و.... ) ابتدا  اوضاع و احوال جامعه انسانى یعنى اهالى آنرا بیان نموده و سپس به سایر اعضاء مادّى آن پرداخته شود . 

قبرستان و اهل قبور

 چند دهه پیش بهنگام کنده‌کارى از زمینی واقع در روبروى کارخانه‌ى شالى‌کوبى (محلّ بهدارِى کنونى) مدخل ورودی کاسه‌گر محله ،   آثارى بسیار مخدوش و مخروبه ، از یک گورستان  بسیار قدیمی مشاهده شده بود که مشخصاً مربوط به زمانهای قبل از  ایجاد روستای غیاثکلا فعلی بوده است و  مدفن مردگانی بوده است ، که هرگز پیشنیان اهالی کنونی  غیاثکلا محسوب نمیشدند  . 

در حال حاضر دو قبرستان  در غیاثکلا وجود دارد  . یکی از آنها کنار و داخل مسجد و تکیه قرار دارد و دیگری در مسیر جادّه فرعی به روستای جالیکلا  ، کنار مدرسه (دبستان شهید قاسمی ) واقع میباشد .  

 قدمت قبرستان جنب مسجد  و سابقه‌ى دفن در آن را نمیتوان به‌درستى تعیین نمود امّا اگر قدیمى‌ترین سنگ قبر را در آن جستجو کنیم به قبر مرحومه هاجر علیپور ( فرزند علی - و  همشیره مرحوم دایی ابراهیم علیپور ) برمیخوریم که تاریخ فوت ۱۳۲۳ بر روى آن نقش بسته است .

البتّه گفته‌ى مسن‌ترهاى روستا ، حکایت از دفن اجساد در زمانى ، قبل‌تر از آن نیز دارد . ازجمله دفن اوّلین روحانى محلّ مرحوم کربلایى ملاحسین (پدر کربلایى شیخ یوسف غیاثی) در این قبرستان قطعی اعلام شده است . و  همچنین نسبت به خاکسپارى مرحوم مشهدى على (پدر مرحوم دایى ابراهیم علیپور) و مرحوم سیّد محمّد هاشمی (ابو زوجه مرحوم حاج عیسی غلامی و مرحوم مشهدی جانعلی فرجپور ) در ایوان (تراس) مسجد اولیّه ، یقین حاصل شده است .

تفحّص بیشتر نشانگر این مطلب است که مطمئناً تا قبل از سال ۱۳۰۰ شمسى در خاک غیاثکلا قبرستان وجود نداشت . و اوّلین مکان از خاک این روستا که به دفن اختصاص داده شد ، ایوان یا همان تراس  اوّلین مسجد بود که هنوز بعنوان قبرستان عمومى مطرح نشده بود و بهمین دلیل چندتن از خواصّ و منسوبین متولیّان مسجد که به احتمال زیاد از نسل میرزا غیاث بودند در آن دفن شده بودند و شاید با دفن مرحوم کربلایی ملاحسین (فرزندحاج محمّد سلطان و پدر کربلایى شیخ یوسف ) که اوّلین روحانى محلّ و از علماى شناخته شده اطراف بود ، مى‌خواستند ایوان و محوطه مسجد را بعنوان قبرستان ، برای عموم رسمیّت بخشند . و شواهد نشان میدهد که این خواسته تخقّق یافت و آن مکان جهت قبرستان مورد قبول واقع گشت ، و عموم اموات در قبرستان تعیین شده دفن گردیدند .

البته به استثنای افرادی همچون (مشهدى ملا عیسى جالوى– مشهدى موسى علیزاده – مشهدى حبیب جالى – مشهدى نعمت فرجپور – مشهدى یونس فرجى – مشهدى میرآقا حسینى و.....) ، این افراد با اینکه بعد از ایجاد آرامگاه محلّ فوت شده بودند با اینحال ، همچون پدران و اسلاف خویش به آرامگاه امامزاده قاسم  روستاى پپین انتقال یافتند .

 لازم به ذکر است که درگذشتگان قدیمى غیاثکلا ، که قبل از ایجاد قبرستان محلّ فوت شده بودند ، همه در جوار امامزادۀ روستاى پپین دفن میباشند. و انگشت شمار مرحومین از اهالى من ، به خاکى غیر از خاک غیاثکلا و پپین سپرده شده‌اند . که عبارتند از : ( مرحوم کربلایى حاج آقا غیاثى و فرزندش مرحوم کربلایى شیخ محمود غیاثى و نوه‌اش مرحوم غلامعلى غیاثى و عروسش مرحومه کربلایى سیّده شیرین سخایى و زن‌نوه‌اش مرحومه حاجیه سیّده صدیقه سخایى) که در روستاى بى‌نمد مدفونند .

ناگفته نماند مرحوم غلامعلی فرزند شیخ محمود و مرحومه سیّده شیرین همسر شیخ محمود و مرحومه سیّده صدیقه همسر آیة اله شیخ علی غیاثی بوده اند .

ضمناً مرحوم مشهدى خلیل غیاثى (فرزند کربلایى شیخ یوسف ) در روستاى زیارکلا و مرحوم عیسى صالحى (پدرحاج روح‌اله صالحى) در روستاى آهنگر کلا دفن میباشند .

وقف ، نذورات و اطعام در غیاثکلا

در نوشتارهای قبل برخی عوامل مؤثر در عزاداری ایّام محرّم را از کلام و قلم قاصر من خواندید و همانجا فهرست وار به عوامل دیگر نیز اشاره نمودم . میدانید که جهت عزاداری برای سالارشهیدان (ع) و اصحاب ویارانش ، شاید وجود یک مکان مشخص و حضور مردمان عزادار و اجرای برنامه وعظ و مدّاحی توسط مدّاح و واعظ)  حتّی درکمترین حدّ  قابل تصوّرش ، کافی تلقی شود . ولی تردید به خود راه ندهید  که عزاداریهای اینچنینی از لحاظ کیفی وکمّی دارای نقصان بوده و طبیعتأ  چندان تاثیرگذار و سازنده نخواهند بود . زیرا برخوردار از انگیزه‌های کافی و وافی برای حضور جماعت و ایفاء نقش سخنرانان و مدّاحان  نبوده و بهمین جهت روز به روز از جمعیت عزادار و کیفیت مواعیظ و اشعار و مطالب کاسته میشود و نهایتا زوال خواهند ‌‌یافت .

بهمین جهت خادمان خاصّ اهل بیت برای رونق بخشیدن به مراسم سوگواری با انفاق مال و بذل قوای جسمانی و بهره‌گیری از فکر و ذوق و هنر خدادادی ، تنها در مقام عزادار اهل‌بیت باقی نمانده و نقش به سزای دیگری نیز ایفاء می‌نمایند . 

یکی از بارزترین عواملی که موجب احیاء و ارتقاء و رونق عزاداریها میشود مسئله وقف ، نذورات و اطعام میباشد .

وقفیّات :

در خصوص وقف آنچه را که در حال حاضر بتوان مطرح کرد ،  زمین تکیه غیاثکلا میباشد که ازطرف مرحوم حاج حبیب و فرزندش حاج ملا عیسی پدر ( مرحوم آیت اله شیخ محمدعلی جالوی‌نژاد _ مرحوم حاج آقا علی جالی _  مرحوم حاج علیجان جالی – حاج مراد محمّدی ) جهت ساخت اولین تکیه ، وقف شده بود .

البته قبل از آن ، در جمادی الثانی 1291 قمری معادل با مرداد 1253 شمسی ، بدان‌گونه  که در کتاب ملکیت اراضی در اسلام تألیف مرحوم آیت‌اله جالوی‌نژاد آمده است ،  5000 متر (پنج قفیز یا نیم هکتار) زمین آبی شلتوک‌زاری واقع بحدود اربعه (شمال جنگل بوکشت _ شرق رود تلاجی‌کا _ جنوب زمین مشهدی میرزامرحوم _غرب زمین غلامعلی جال (برادر واقفیین )  ابتدا جهت مخارج تکیه اسپیاری و متعاقبأ مخارج تکیه غیاثکلا ، ازطرف حبیب‌اله و محمّدعلی (ولدان مشهد بابا  لقب جال ) وقف شده بود ، که متاسفانه بدلیل عدم نظارت بر نحوه اجرای وقف مدید زمانی است ، که تکیه غیاثکلا از عایدات آن ذینفع نیست .

در سال 1380 مرحوم حاج علیجان جالی ، قطعه زمینی از ملک (جنب درب ورودی منزل مسکونی) خود را که در زمانهای خیلی قبل مغازه و سپس بعنوان انبار دیگهای بزرگ و وسائل طبّاخی مراسم سوگواری از آن استفاده میشد  ، با تغییرکاربری به آشپزخانه ، وقف تکیه و مسجد غیاثکلا نمود . البته ذکری از طبقات پشت‌بام آن نشده است ولیکن شاید فرزند واقف (یعنی حاج جواد جالی) را بتوان درحال حاضر تعیین کننده این موضوع دانست . تا با مشخص شدن وضعیت وقف هوایی ساختمان آشپزخانه ، خدمتی به این روستا و واقف مرحوم شده باشد  .

شایان ذکر است که مرحوم حاج علیجان جالی ، سنتّ حسنه‌ای به شکل وقف بنا نهاده بود که سالهای متمادی خود به آن عمل نمود و هم اکنون فرزندانش (حاج یحیی جالی – حاج کاظم جالی – حاج جواد جالی ) نیز به آن پایبند هستند و آن عبارت است جمع آوری وجوه جزئی که افراد جهت خیرات و نذر بمنظور تأمین قند وچای نیمه اول محرّم تکیه میدهند و سپس با جبران کسری آن توسط خودشان ، اقدام به خرید قند و چای و تدارک  کپسول گاز و تهیه وسائل و لوازم مورد نیاز آن مینمایند . که  در تمامی شبهای محرّم و روز عاشورا  (حاج یحیی جالی ) شخصأ سقایت آنرا بر عهده دارد .

 شبیه امر فوق برای سقّانفارها نیز وجود دارد . ساقی سقّانفار غربی کربلایی مصیّب حسینی و ساقی سقّانفار شرقی آقای حاج نبی اله رمضانی میباشد .

لازم به ذکر است که هرساله سوخت مصرفی گاز مایع مورد نیاز آشپزخانه  در تمام  ایام عزاداری ، متشکل از کپسولهای متعدّد توسط حاج شعبان حسین زاده تامین میگردد . 

نذورات :

هر ساله نذورات بسیاری جهت اطعام سقّانفارها و تکیه ازطرف اهالی روستا ٬ صورت میپذیرد  صاحبان نذر  پس از گرفتن حاجت خویش ادای نذر نموده و غذا برای جمعیت یک سقّانفار که معمولأ با حواشی 50 نفر میباشد تهیه وتوزیع مینمایند . علی‌القاعده  اینگونه نذریها طی یک مرحله میباشند . ولی وجود دارد نذوراتی که بطور ثابت و مداوم جهت سقّانفار هرساله انجام میگیرد مانند نذری مشهدی خیرعلی حسین زاده که طی سالهای گذشته تحقق یافته و امسال تبدیل به اطعام برای کل جمعیت عزادار تکیه و سقّانفارها شده است .

یکی از نذورات ثابت جهت اطعام تکیه ،  مربوط به نذر مرحوم میرزا حسینی میباشد که سالیان دراز در شب اول محرّم انجام میپذیرد و حتّی با فوت مرحوم تعطیل نشده و ادامه دارد .

علاوه براین هرساله شاهد اطعام نذری در تکیه هستیم که انشاءاله  به آنها پرداخته خواهد شد و اسامی صاحبان نذر ذکر خواهد شد .    

اطعام :

اطعام نمودن در شبهای محرّم از دیرباز معمول بوده است و اغلب بدین شکل بود که عدّه‌ای بشکل گروهی ( چند نفر -  مثلا پدری با فرزندان خودش و یا چند برادر با هم و... ) بصورت مشارکتی ،  مبادرت به خرید مواد خوراکی و تهیه و طبخ یک شب شام برای عزاداران مینمودند و ناهار ظهر عاشورا که تکیه غیاثکلا میزبان هیأت عزادار زیارکلا نیز بوده است بصورت مجمعه از طرف خانواده‌ها طبخ و توسط زنان روستا به تکیه انتقال مییافت . حسب معمول هر مجمعه حاوی حداقل چهار غذا بود که به تعداد غذای موجود در مجمعه نفرات گرد آن می‌نشستند . شایان ذکر اینکه  نفراتی که دور یک مجمعه می نشستند از قبل معلوم و مشخص نبودند و همچنین  مشخص نبود که مجمعه غذا از طرف چه کسی و متعلّق به کیست .

 از آنجا که اطعام شبهای محرّم بستگی به وجود داوطلبان گروهی داشت و اگر احیانأ بابت اطعام یکشب داوطلبی پیشقدم نمی‌شد ، اطعام تعطیل میگردید . لذا بدین منظور دو تن از برادران زحمتکش بنامهای (کربلایی حسن تقی‌زاده و مشهدی نقی غیاثی) که در آشپزخانه وقفی (مرحوم حاج علیجان)  گروه  آشپزها و خدمات را سرپرستی میکردند بر حیطه کار خویش افزوده و با جمع آوری وجوه نقدی و برنج اعطایی از طرف کلیه اهالی ، هم اطعام تمامی شبها را برقرار کردند و هم برخورداری از اجر و ثواب برای کسانیکه بضاعت چندانی برای اطعام مشارکتی نداشتند را حاصل نمودند .

تا سال 1381 شمسی به جز نذری ثابت و مستمر که در شب اول محرّم (توسط مرحوم میرزا حسینی) و احیانأ (بطور استثناء) یک و یا نهایتا دو مورد نذری و اطعام مشارکتی پراکنده ،  اطعام شبهای محرم بدون وقفه ،  از محلّ وجوه و برنج تامین شده از عموم صورت میپذیرفت .

در سال 1381 بمنظور احیاء مجدد  اطعام انفرادی که تقریبا متوقف شده بود و از همه مهمتر بدلیل اینکه ، نسوان نیز بتوانند بدون هیچ دغدغه‌ای ، ضمن اقامه نمازجماعت مغرب وعشا در تمامی برنامه‌های عزاداری حضور داشته باشند و اطعام نیز شوند لذا اطعام بانوان و زنان درشب عاشورا  ابداع و مرسوم گردید . و از آن تاریخ تا به امروز دکتر جواد غیاثی هرساله ضمن بر عهده گرفتن گوشت برای اطعام شب عاشورا ، زمینه‌ی حضور و اطعام زنان را نیز مهیا نموده است ، و اگر خستگی و از پاافتادن عوامل آشپزخانه (طبخ و توزیع و شستشو) نبود ، بدون تردید تمکن مالی برای اطعام تمامی اهالی (اعم از مردان و زنان و بزرگها و کوچکها همه و همه) در تمامی شبهای عزاداری وجود دارد . و البته این امر به دو صورت میتواند اجرایی گردد .

اول اینکه در مواقعی که اطعام بصورت عمومی میباشد عوامل طبخ و شستشو و نظافت و مدیریت داخل آشپزخانه ، بصورت دستمزدی باشد . و توزیع کنندگان غذا از محل آشپزخانه تا تکیه بصورت افتخاری خدمات ارائه نمایند .

دوم اینکه تمامی عوامل (اعم از داخل آشپزخانه و یا توزیع کنندگان بیرون) از دو گروه کاملاً مجزا تشکیل شوند و هر گروه ، " یک در میان " بصورت افتخاری به ارائه خدمات مبادرت ورزند . تا بدین طریق ضمن استراحت امکان استفاده از برنامه های عزاداری نیز برایشان فراهم باشد .    

 اطعام‌های انفرادی در شبهای محرّم ، (هر سال افزون بر سال قبل) ، به‌گونه‌ای رو به تزاید است که بعضی از وعده‌های آن  به فرد  یا گروه خاصی ، اختصاص یافته است .

 - قریب به هفت سال است که اطعام یک شب محرّم به حاج رمضان علیزاده اختصاص یافته است .

- سالهاست که مرحوم تازه گذشته حاج میرزا علی رمضانی ، اطعام یک شب را برعهده دارد .

- بیش از 5 سال است که  حاج محمّدرضا علیپور و برادرش مشهدی رحیم علیپور ،  حاج علی(اسماعیل) غیاثی را جهت اطعام در یک شب محرّم  ،  همراهی مینمایند .

- حاج عزّت فرجی و فرزندانش ، سالیان قبل ( بجز امسال ) اطعام دریک شب محرّم را برعهده داشتند . 

- یکی دیگر از اهالی بنام حاج کمال‌الدّین قاسمی (غیاثی) که در سالهای قبل مساعدتهای مالی داشته ، از امسال به جرگه اطعام کنندگان پیوست و اطعام شب تاسوعا را بر عهده گرفت .   

- هر ساله ، ناهار ظهر عاشورا ، عزاداران با مشارکت دو تن از فرزندان جوان و متعهدم آقایان مشهدی اکبر فرجپور و مشهدی حسین محمدّی(جالی)  اطعام میشوند . (که به جهت تنوع ناهار عاشورا چلو قیمه سرو میگردد )

- چند سالی مداوم  ، دوتن از فرهیختگان من ، آقایان عباسعلی علیزاده و دکتر عبدالعلی تقی زاده  مشترکأ  اطعام یک شب محرّم را بر عهده داشتند ، که ادامه نیافت .

- امسال اطعام سه شب از محرّم ، بصورت نذری توسط سه تن از اهالی من هرکدام بطور جداگانه به نامهای ( آقای ناصر رمضانی – آقای خیرعلی حسین‌زاده – آقای اصغر فرجپور) صورت پذیرفت . 

پرسنل اجرایی اطعام :

پر واضح است که اطعام نمودن اثر زایدالوصفی در بهبود وضعیت عزاداریها دارد ، امّا نبایست فراموش نمود ، اگر تلاش و زحمت عوامل خدوم و دست اندرکار (تدارکات ، آشپزخانه ، خدمات ،  سرویس‌دهی ، نظافت و شستشو ) ‌ نباشد ، اطعام کنندگان چندان شائق و راغب به آن نخواهند بود .

وضعیت اطعام در سالهای قبل از 1380 شمسی ، مبیّن و گویای ادّعای فوق است . در آن سالها چون آشپزخانه و امکانات و نیروی انسانی ثابت و ماهر نبود . اطعام‌کننده ناگزیر بود  صعوبت و سختی‌کار را بر خویش هموار نموده  و تمامی مراحل (تهیه وطبخ و توزیع وجمع‌آوری و شستشو) را برعهده گیرد . و چون این امر خارج از توان و  وسع  مشتاقان اطعام بود  لذا عزاداران در بعضی شبهای محرّم ، از ثواب اطعام ، بی‌بهره می‌ماندند .

 لیکن ازسال 1380 وقتی آشپزخانه و وسائلش توسط یکی از خیّرین بنام (مرحوم حاج علیجان جالی) مهیّا شد . دو تن از جوانمردان من ( آقای کربلایی حسن تقی‌زاده و آقای مشهدی نقی غیاثی) ، که شیدای حسین (ع) و یارانش بودند و در سر سودای خدمت به عزادارانش را داشتند ، نیز پا بمیدان زحمت وتلاش نهادند و با گردآوری شیفتگان خدمت ، و مدیریت بر آنها ، اکنون شرائطی بسیار مساعد برقراراست تا خیل مشتاقان اطعام ،  با بذل مال  توفیق یابند و نام خویش در جرگه‌ی خادمان سالار شهیدان  ، ثبت نمایند .

بنابراین شایسته است تا اسامی خدمتگزاران خاص اهل‌بیت (یعنی آشپزها و نیروهای سرویس‌دهنده و خدماتی) به شرح ذیل معرفی شوند .

آشپزها :

در گذشته‌ی نه چندان دور که آشپزی درخانه‌ها صورت می‌پذیرفت آشپزی جهت ایّام محرّم و سایر مراسم بیشتر توسط مرحومه حاجیه نرگس جال(همسرمرحوم حاج رضاجال) که ضمناْ قابله و مامای سنّتی قابلی نیز بود و مرحومه حاجیه رقیّه غلامپور آهنکر (مادر شهید و همسرمرحوم استاد نبیّ‌اله نوری زاده) و با همکاری حاجیه صغری حیدری(همسرمرحوم تقی حسین‌زاده) و حاجیه بتول شعبانی(همسر حاج اسماعیل نیکپور)  انجام می‌شد .

پس از فوت مرحومتان فوق‌الذّکر ٬  آشپزی توسط نامبردگان اخیرالذّکر  ادامه یافت و بانوان دیگر (ذیل الذّکر)  به ایشان اضافه شدند . 

1-  خانم حاجیه صبح گل علیزاده ( همسر حاج زلفعلی شعبانی )

2- خانم کربلایی سکینه جال ( همسر کربلایی علی‌برار غیاثی )

3- خانم کربلایی خانم جال (همسر مرحوم علی "ماندگار" اسماعیلی )

4- خانم مشهدی رقیّه رمضانی ( همسر مشهدی حجّت فرجی )

درسال جاری (1389 شمسی) خانم‌ها جهت آشپزی تا شب چهارم حضور داشتند و از شب پنجم محرّم ، آقای حاج رحیم علیپور بعنوان آشپز ثابت تعیین و تا آخرین شب ،  آشپزی را بر عهده داشته است .

نا‌گفته نماند که‌‌ ‍‌[ آقای حاج علی(اسماعیل) غیاثی ] طی سالیان متمادی همواره و بطور ثابت و چشمگیر ، با مجموعة  آشپزها که بطور نوبتی حضور داشتند ، بعنوان دستیار آشپز  همکاری مستقیم داشته است .

 

کمک آشپزها ، سرویس‌دهندگان و نیروهای خدماتی

1- آقای مهدی رمضانی                 2- آقای عیسی غیاثی

3- آقای حافظ فرجپور                    4- آقای یوسف نیکپور

5- آقای اصغر شعبانی                  6 – آقای خیرعلی فرجپور

7- آقای قاسم شعبانی                8 - آقای محمودرمضانی(شعبانی)

9- آقای نورعلی جال                    10- آقای سید جلیل کریمیان

11- آقای سید احمدکریمیان          12-آقای عیسی شعبانی  

13- آقای یوسف نیکپور                 14- آقای ابوذر علیپور اسپاهی

15- آقای غلامرضا رمضانی            16-آقای‌جسین رمضانی(شعبانی)

17-آقای عمّار علیپور اسپاهی       18-آقای محمود غیاثی

19- آقای رحمن(بهزاد)علیپور       ۲۰- آقای فرج قاسمی

   شویندگان دیگها و ظروف و نظافت نهایی آشپزخانه :

1- آقای شمس‌الدّین(محمد) غیاثی                        

2- آقای محمود رمضانی (شعبانی)

3- آقای قاسم رمضانی (شعبانی)            

4- آقای مصطفی رمضانی(شعبانی)

5-  آقای ابراهیم غیاثی          

6- آقای کریم(بهروز)علیپوراسپاهی 

7- آقای عمّار علیپور اسپاهی                        

8-  آقای فریدالدّین(مسعود) غیاثی    

9-  آقای میثم(مقداد)علیپوراسپاهی               

10-  آقای نبی‌اله خرسندی (غیاثی)

11- آقای نیما (علی) غیاثی          

12- آقای علی غیاثی (فرزند محمّدتقی)     

13- آقای محمّدعلی رمضانی(فرزندناصر) 

14- آقای محمدّباقر غیاثی

هر ساله آقای غیاث الدّین (هادی) غیاثی امکان حضور در تعطیلات تاسوعا و عاشورا جهت شستن ظرفها را بدست می‌آورد و همچنین در شب عاشورای امسال آقای مصطفی غیاثی و آقای عارف شیرویی نیز با شویندگان ظروف همکاری  نموده است .

فوت حاج میرزاعلی تقی‌پور (رمضانی)

همه از خدائیم و بسوی او باز میگردیم 

در ساعت 16 پنج شنبه مورخ 1389/10/16 یکی از اهالی غیاثکلا ، به‌نام  حاج میرزا علی رمضانی ( فرزند کربلایی مهدی )  دار فانی را وداع گفت و به دیار عقبی شتافت . روستای غیاثکلا هرگاه یکی از اهالی خود را ازدست میدهد بسیار متأثر میشود ، بخصوص اگر سالخورده باشد زیرا  اٌنس و الفت دیرپایی که فیمابین آنها برقرار بوده را نمیتواند به زودی فراموش کند .

 حاج میرزا علی رمضانی حداقل 80 هشتاد سال در این روستا زیست و  نسبت به وضعیت روستا بی تفاوت نبود و تا آنجا که در خصوص امورات خیر و عمران و آبادانی غیاثکلا ، به ایشان مراجعه میشد کوتاهی نمیکرد وهمکاری لازم را داشت . مرحوم علاوه بر مشارکت در پرداخت وجوه عمومی که جهت مبلّغ و اطعام ایّام محرّم و رمضان داشت ،  طی سال گذشته بهنگام دیوارکشی برای تفکیک ملک شخصی و قبرستان ، قریب پانصد متر زمین به قبرستان اهداء نمود . نامبرده سالها ازبیماری برونشیت و آسم رنج میبرد و با اینکه همسر و همدم خود را از دست داده بود سختی‌ها را تحمّل میکرد امّا متأسفانه  فوت ناگهانی فرزندش (مرحوم حاج اصغر رمضانی ) در دوسال قبل ، چنان ضربة روحی شدیدی بر وی وارد نموده که به کلّی ازهم پاشیده شد و دراین دو سال بسان کالبد بی‌روح و متحرّک ، ایّام را سپری میکرد .

خدایش رحمت نماید