نظام تحصیلی سپاه دانش در غیاثکلا

درسال 1342 (شمسی ) با اجرای اصل ششم انقلاب سفید ، اوّلین سپاهی دانش به خاک غیاثکلا پای گذاشت . در همانزمان علاوه بر تحصیلکردگان (علوم حوزوی و قدیمه و جدیده) موصوفه در نوشتارقبلی ، عدّه‌ای دیگر از کودکان و نوجوانان این روستا ، نزد ملا‌اسماعیل کوهی مستقر در زیارکلا مشغول تحصیل علوم قدیمه (عم جزو ، قرآن ، خزائن ، جوهری ) بودند .

بالغ بر سه سال میشد که از میرزا ابراهیم و تدریس‌اش درفضای زیر "سقّانفارمصیّب‌دایقلی" خبری نبود . و متولّدین 1328 تا 1333 که شاگردان وی بودند اکنون (سال 1342) درآمل  تحصیل مینمودند .

اگرچه تحصیلات جدیده تحت نظام آموزشی سپاهی‌‌دانش ، بسیاری از متولّدین 1334 تا 1336 را به صحنه دبستان کشاند . لیکن مکتب‌خانه ملااسماعیل ازرونق نیفتاد وکودکان 5 و 6 ساله در آن مکتبخانه به آموزش علوم قدیمه مشغول بودند . و حتّی مابین سالهای 1347 تا 1349 بدلیل ایجاد وقفه و تعطیلی موقّّت ناشی ازعدم اعزام سپاهی دانش به غیاثکلا ، این مکتب خانه برای متولّدین 1338 تا 1342 بسیار فعّالتر نیز شد .

اوّلین نفری که بعنوان آموزگارسپاه دانشی به غیاثکلا وارد شد آقای علی نیکپور اهل اجبارکلا بود و چون هنوز دبستان و مدرسه‌ای دراین روستا تأسیس نشده بود لذا در مکان تکیه ، کلاس برقرار میگردید و متولدین 1335 تا 1337 درآن تحصیل مینمودند .

نیکپور درمنزل آقای صادق‌علی تقی‌زاده سکونت داشت و در مدّت دو سالی که خدمت سربازی خویش را طی مینمود ، مقدّمات ساخت مدرسه را در مکان فعلی ، فراهم نمود .

اولین گروهی که با سپاه دانش نیکپورتحصیل نمودند عبارتند از :

( محمّدآقا خرسندی(غیاثی) – عبدالعلی تقی‌زاده – عباسعلی‌علیزاده و.....)

بعد از نیکپور فردی بنام "جوان نورس" اهل آذربایجان به تدریس پرداخت

و درمنزل مرحوم حسن محمدی سکونت یافت .

 در دورۀ او با تکمیل شدن مدرسه ، کلاس درس به آنجا منتقل شد .  و تبعاً محل سکونت آموزگاران نیز درمحلّ دبستان تعیین گردید . پس از ایشان همشهری و همزبانش داریوش علیپور سوّمین آموزگارسپاه دانشی این روستا بود وچون مابین او و یکی از اهالی من بنام حاج مرادمحمّدی(جالوی)، بدلیل تمکین نشدن تقاضای اسب از طرف داریوش ، مشاجره صورت گرفت و منتهی به محاکم انتظامی شد لذا روستای غیاثکلا بمدّت دو سال از داشتن سپاه دانش محروم بود و محصّلین و مشمولین تحصیل ناگزیر بودند در مدارس دیوکلا (قائمیه فعلی) و جالیکلا  حضور یابند .

در سال تحصیلی 49-48 یکی ازاهالی این غیاثکلا بنام زین‌العابدین قاسمی(غیاثی) موفق به اخذ دیپلم از قم گردید و بمنظور انجام خدمت نظام چون متأهل و دارای فرزند بود ، بعنوان نیروی سپاه دانش به زادگاه خویش اعزام شد .و با ورود ایشان ، مدرسۀ این روستا مجددأ فعّال گردید .
پس از مرحوم زین‌العابدین قاسم‍ی ، فردی ازخطّۀ قوچان بنام آقای برزنونی تدریس درسالهای 1351 و1352 را بر عهده داشت درسال تحصیلی 53-52 آقای جلالی نیز با وی همراه میشود .
از آن سال به بعد مدرسه غیاثکلا ، هرساله برخوردار از دو معلّم سپاه دانش میشود .

بدین گونه که آقای جلالی (زادۀ کوهستان مازندران) سال اوّل خدمت خویش را همزمان با سال دوّم خدمت آقای برزنونی و سال دوّم خدمت خویش (54-53 ) را همزمان با سال اوّل از خدمت سپاه دانش جدید آقای صفایی ، گذراند .

معمولأ یکنفر کلاس اوّل ودوّم و نفر دیگر کلاس سوّم وچهارم را تدریس میکردند و مدرسۀ روستا دارای کلاس پنجم نبود زیرا با تغییر نظام آموزشی کشور در سال 1352 دوره ابتدایی تا کلاس پنجم تعیین شد و امتحان ثلث آخر آن بصورت نهایی برگزارمیگردید . بنابراین مدارسی که توسط سپاه دانش تدریس میشدند چون صلاحیّت برگزاری امتحان نداشتند ، دارای پایۀ پنجم ابتدایی نیز نبودند .

آقای صفایی ، اهل تبریز و بسیارمتدیّن ومذهبی بود . تا آنجا‌که در سال تحصیلی 55-54 شاگردان مدرسه و اهالی روستا ، شاهد آموزش  نماز  و اقامه نماز جماعت توسط وی در مسجد غیاثکلا بودند .

در سال تحصیلی 56-55  آقای رحمانی (اهل تهران) به آقای صفایی ملحق شد و یکسال پس از رفتن آقای صفایی به تنهایی تدریس مینمود تا اینکه با پیروزی انقلاب در سال 1357 و دگرگونی حکومت ازسلطنتی به جمهوری ، نظام آموزشی سپاه دانش نیز بکلّی ملغی و معدوم  گردید .

شایان توجه است که بدانیم در سال 1357 ( یعنی زمان فروپاشی نظام آموزشی سپاه دانش )  اوّلین تحصیلکردگان این نظام آموزشی درغیاثکلا ، مفتخر به اخذ مدرک دیپلم شده بودند .  

فوت مرحوم حاج زلفعلی شعبانی

همه رهسپار نزد اویند

مقارن با چهلمین روز درگذشت مرحوم حاج میرزاعلی رمضانی ، اینبار قطعه‌ای از خاک غیاثکلا ودیعه‌دار کالبد یکی دیگر از اهالی 65 ساله‌‌اش شد که سالها از بیماری دیابت رنج میبرد و اینروزها بمنظور معالجه در تهران بستری بود . عمل قطع انگشت پای مرحوم به خوبی پایان پذیرفت ولیکن مشیّت حق چنین تعلّق گرفت تا بدلیل ایست قلبی ، وجود روستای غیاثکلا از وجود نازنینش بی‌بهره و آن فردِ باگذشت و زحمتکش  مرحوم حاج زلفعلی شعبانی رهسپار دیار باقی گردد . 

فقدان تأثرانگیز آن فقیدسعید در روز سه‌شنبه 1389/11/26  موجبات حزن واندوه فراوان برفضای روستا وقلوب اهالی فراهم نمود .

جا دارد بدینوسیله مراتب تسلیت وهمدردی خویش واهالی غیاثکلا به خانواده و فرزندان داغدار و بازماندگان عزادار بویژه تنها پسرش آقای عیسی شعبانی ، ابلاغ نموده و علاوه بر طلب غفران و رحمت برای مرحوم ، صبر جمیل و اجر جزیل برای آنان از حضرت باری مسئلت بدارم . 

وضعیّت تحصیل (قبل‌ازسپاهی‌دانش) درغیاثکلا

تحصیل (باسوادی) تا قبل ازسال 1342  شمسی درمن (غیاثکلا) ، به‌شکل سنّتی و غیر رسمی وجود داشته است . و درسال 1342 با اجرای بند 6 رفرمهای انقلاب سفید شاه و ملّت یعنی ورود سپاهی دانش به روستاها ، تحصیل وارد فاز جدید شده  و بطور رسمی در من آغاز گردید .

لازم است قبل از بیان  وضعیت تحصیلی و افراد تحصیلکرده تا  سال 1342  ،  ابتدا اجمالاً توضیحاتی در خصوص دو بند از شش بند رفرمهای انقلاب سفید شاه وملّت ارائه شود .

بند اول انقلاب سفید ، "الغای نظام فئودالی ارباب و رعیت " یعنی اصلاحات اراضی است .

بند آخر(ششم) انقلاب سفید ، "ایجاد سپاه دانش در روستاها" میباشد .

وضعیت روستاها قبل از انقلاب سفید

روستاهای ایران در دوران حکومتهای قبل ازاسلام در مالکیت ملوک و سرکردگان طوائف بود و مردم بصورت گروهی در آن زمینها کارمیکردند و شخصا محصول را تصرّف نمیکردند بلکه محصول بصورت تجمعی با مدیریت و نظارت روسای هر قوم و طائفه بفروش میرسید و درمقابل نیازهای معیشتی (خوراک ، پوشاک ، مسکن ، حمام و ازدواج ........) آحاد هر قوم تامین میگردید . 

این روش در زمان مادها و سپس هخامنشیان بدون آنکه حکومت دخالتی در خیر وشر آن بنماید وجود داشت ، امّا ( پس از حاکمیت عدالتمدار هخامنشیان ) ، متاسفانه درزمان سلوکیان ، دست اندازی به اراضی تحت اختیار  طوائفی (که کشته شدن رئیس و افراد مؤثر آن در جنگها ، موجب پراکندگی و بهم ریختگی آن قوم می گردید ) ، فتح بابی شد برای تصرف عدوانی اموال و املاک اقوام ایرانی  توسط حکومتها ، هرچند این خصلت مذموم در یونان و روم وجود داشت و سلوکیان که یونانی بودند و مروّج فرهنگ و رسومات آن تمّدن ، در حقیقت با تصاحب و غصب زمینها‌ی مردم  ، خالق املاک خالصه در ایران گردیدند .

املاک خالصه ، به زمینهایی گفته میشود که  مالکیت و حق بهره‌وری از عایدات آن در اختیار شاه  و حکومت مرکزی میباشد و غالباً بصورت اجاره در اختیار زارعان قرارمیگیرد و یا در شکل تیول به افراد لشکری و کشوری ( وابستگان به حاکمان و سلاطین) واگذار میشود .

پس از سلوکیان ، اشکانیان و پس از آنها ساسانیان بر این روش شدّت بخشیدند تا آنجا که در حکومت ساسانیان مالکیت خصوصی برای اقشار عموم جامعه (چه فردی و چه گروهی) وجود نداشت و تمامی املاک در مالکیت شاه و درباریان و دبیران و اشراف جامعه بود و کشاورزان مستأجر آنها بودند .

با ورود اسلام ، چون مردم ایران از قوانین اسلام بی اطلاع بودند و ازطرفی حاکمان اموی و عباسی نیز پایبند اجرای موازین عادلانه اسلام نبودند ، و خود را در منصب خلیفه‌ی پیامبر ، مالک همه چیز مردم میدانستند  لذا همان رسوم حاکمان ساسانی را تداوم بخشیدند . بدینمعنی که حکومت مالک زمینها بود و رعیت در حدّ بخور و نمیر از دسترنج خود بهره میبرد و عمده محصول بابت اجاره به تیولداران و یا حکومت عرضه میگردید .

با تثبیت حکومت صفویه (آغاز قرن دهم هجری) که فی‌الواقع مبدأ حکومت متمرکز شیعی در ایران  بحساب می‌آمد ، اوضاع کشاورزان از حیث بهره وری از عایدات زمین خوب شد امّا ترکیب و ماهیّت مالکیت بر اراضی ،  به همان شکل سابق باقی ماند . یعنی کشاورزان مالک زمین نبودند  ولی مالک محصول آن بودند . در این روش  حکومت از آنها اجاره نمیگرفت ولی جهت تامین مخارج لشکری و کشوری از کشاورزان دشتها و جلگه‌ها مالیات عمومی دریافت میکرد و از کشاورزان زمینهای کوهستانی بجای مالیات سرباز میگرفت .

 با این اوصاف کشاورزان بطور نسبی از این وضعیت راضی بودند ولی  چون مالکیت بر اراضی  برای آنها  بطور مطلق تعریف نشده بود ، انگیزه جهت آباد و دائر کردن زمینهای بائر در آنها وجود نداشت  و  نمیتوانستند بر معیشت شخصی خویش و اقتصاد ملّی کشور رونق بخشند . 

پس ازصفویه وضع برهمین منوال بود با این تفاوت که افشاریان و زندیان با توسّل به ترفندهای  مختلف  بر میزان املاک خالصه حکومت مرکزی افزودند . و آنقدر در تبدیل  املاک به خالصه افراط کردند  که بعدها به‌رغم تلاشهای محمدشاه قاجار برای بازگرداندن املاک غصبی نادرشاه به صاحبانش ، توفیقی در کاهش املاک خالصه حاصل نشد.

در دوران ناصرالدّین شاه ، جمعیت درباریان و منسوبین قاجار به اوج خود رسیده بود و ازطرفی بسیار عیّاش و بی‌بندوبار و ولخرج بودند لذا پس از شهادت امیرکبیر ، چنان ناصرالدّین شاه را تحت فشار گذاشتند که موجب شدند تا شاه ، علاوه بر واگذاری و فروش املاک خالصه به آنها ، بسیاری از اراضی تحت اختیار کشاورزان را نیز  هدف  دست‌درازی قرار دهد و جهت دستیابی به نقدینگی آنها را به ثروتمندان فروخته و یا به تیول اطرافیان شاه  در بیاورد .

وازاین پس بود که نظام ارباب ورعیتی در ایران عمومیّت یافت و آنچنان رسمی و قانونی گشت که اربابان نه تنها مالک و موجر زمین کشاورزی بودند بلکه مالک  کشاورزان و صاحب اختیار و همه کاره  و حاکم بر  امور کلی  و جزئی زندگی شخصی روستائیان شده بودند .

در زمان رضاخان ( بانی حکومت پهلوی ) اوضاع بمراتب وخیمتر شد و کشاورزان علاوه براینکه  7/5 خروار( 750کیلو) شالی برای کشت یک هکتار بعنوان مالیات واجاره زمین به ارباب میدادند . بابت مالیات عمومی به دولت چون دست‌تنگ بودند میبایست نفر به بیگار بفرستند .

ناگفته نماند از هر هکتار بیش از یک تن شالی برداشت نمیشد و لذا کشاورزان بسیار مفلس و بینوا بودند . این وضعیت آنقدر ادامه داشت تا  محمّدرضا شاه پهلوی بمنظور خارج نمودن ایران از سیستم فئودالی سنّتی و ایجاد نظام نوین کشاورزی و صنعتی و نیز جهت پیشبرد سایر نو آوریهای خویش ، دست به اصلاحات و رفرمهایی زد که چون بعضی از این اصلاحات بنیادی و اساسی بودند لذا آنرا انقلاب سفید نامیدند .

نظام ارباب ورعیتی در غیاثکلا

در زمان ناصرالدّین شاه قاجار ، زمینهایی که تا سال 1298 قمری (1260 شمسی) بطور نسبتاً مطلوب توسط اهالی غیاثکلا ،  کشت میشد ، ناگهان دارای مالک و ارباب گردید .

اوّلین ارباب جعفرخان نوایی نام داشت و سپس برادرش محسن خان نوایی و نهایتاً برادر زاده‌اش ابوالقاسم خان نوایی  در منصب ارباب حضورداشتند . و اندک زمانی نیز فردی  بنام مقیمی به نیابت از طرف آنان اربابی می‌نمود .

شیوه اربابی نواییها در (غیاثکلا و جالیکلا و زیارکلا و بینمد) تقریباً محترمانه بود زیرا حضور فرهیختگان و بزرگان غیاثکلا و فرهنگ و متانت اهالی چهار روستا ، مانع از آن میشد که خانهای نوایی بتوانند همچون سایر اربابان ، اعمال قدرت و زور بر تمامی ارکان و مناسبات روستا بنمایند .

آنها به دریافت اجاره (مالیات) زمینها بسنده نموده و اگر هم دخالتی در سایر امور مینمودند بیشتر جنبه همکاری داشته و منشاء آبادانی و رفاه بوده است . مثلأ ساخت حمام عمومی در زیارکلا و مشارکت در ساخت تکیه اسپیاری ( بینمد قدیمی ) ، نمونه‌ای از مساعدت وهمراهی آنان بوده است

رابطه خانهای نوایی با اهالی غیاثکلا چندان غیر عادلانه نبود و تقریباً میتوان گفت غیر از رابطه‌ی  ارباب و رعیتی مناسبات دیگری نیز داشتند . تا آنجاکه این مناسبات به رابطه عمیق ازدواج نیز منجر شد و وصلت خان با خانم زینب جال (دخترابراهیم جال ثانی - و - خواهر  ماجان جال  همسر حسن حسین زاده ) ، نوایی‌ها پسرخاله‌های حسین‌زاده‌ها  گردیدند .

وضعیت تحصیل غیاثکلا در زمان ارباب و رعیتی  

به‌سبب وجود روابطی که توصیف شد و نیز بدلیل حرمتی که ارباب نواییها برای بزرگان و باسوادان غیاثکلا قائل بودند ، اهالی غیاثکلا از نظر تحصیل محدودیت نداشتند و با اینکه در این روستا مدرسه علوم جدیده وجود نداشت تعداد قابل ملاحظه‌ای از اهالی غیاثکلا سواد خواندن قرآن را داشتند و تعدادی نیز سواد خواندن متون فارسی را بدلیل آموزش کتابهای خزائن و جوهری ، دارا بودند .

غیاثکلا از حیث برخورداری تحصیلکردگان و افراد باسواد ، تا قبل از ایجاد سپاه دانش ، نسبت به اغلب قریب به اتّفاق روستاهای منطقه ( و حتّی فرا منطقه) جلوتر بود و اگر در خصوص داشتن مدرسه و تحصیلات علوم جدیده از دیوکلا (قائمیه) و کاردگرمحلّه عقبتر دیده میشد ، لیکن در داشتن تحصیلکردگان علوم قدیمه و بخصوص علوم حوزوی (در حد اجتهاد ) ،  نه تنها جلوتر از آندو  بلکه سرآمد روستاها و شهره نزد علمای بابل وامیرکلا  بود . 

غیاثکلا تا قبل از اجرای بندششم انقلاب سفید (یعنی سال1342 ) ، سابقه تحصیلی چهار روحانی که تاسطوح بالای علوم حوزوی رسیده بودند را ، در پرونده افتخارات خود داشت :

شیخ ملّاحسین تا لمعه و شیخ محمود غیاثی تا پایان سطح نهایی (مکاسب و کفایه) و شیخ محمّدعلی جالوی‌نژاد و شیخ علی غیاثی حداقل یکدوره درس خارج را گذرانده بودند و به اجتهاد نائل شده بودند .

شایان ذکر است فرزند شیخ ملاحسین ، شیخ احمد نیز درس حوزه تا " مغنی البیب " یعنی نحو پیشرفته راخوانده بود که اجل مهلت نداد و در جوانی به رحمت خدا رفتند و همچنین همزمان با شیخ محمد علی جالوی‌نژاد ، یکی دیگر از اهالی به نام حاج ابوالقاسم قاسمی تا پایان " الفیّه سیوطی " یعنی نحو میانه را خوانده بود که علیرغم میل باطنی ناگزیر به ترک آن شد . 

افراد فوق الذکر قبل از شروع درس حوزوی (جامع المقدمات) ، ابتدا در غیاثکلا (عمّ‌جز - قرآن - خزائن - طریق البکاء - جوهری ) را نزد روحانیون پیشکسوت میآموختند و سپس مقدمات را در بابل و بعضاً سطح اول را نیردربابل میخواندند . و در صورت ادامه تحصیل ، برای آموزش سطح تکمیلی (رسائل و مکاسب و کفایه ) روانه‌ی قم میشدند و جهت درس خارج به نجف اعزام میگردیدند . مثلاً شیخ ملاحسین و فرزندش در بابل درس خواندند و شیخ محمود دروس سطح پیشرفته را درتهران و شیخ محمدعلی جالوی نژاد و شیخ علی غیاثی در قم و نجف و آقای جالوی پس از نجف کمی هم درتهران به تدریس و تحصیل تواماً مشغول بود .

درهمان زمان (سال 1342 شمسی ) چهار تن از نوجوانان غیاثگلا ، درحال اتمام دوره ابتدایی (پایه  پنجم  و ششم) به اسامی (زین‌العابدین قاسمی ، محمّدباقرجالوی ،  عسگری حسین‌زاده ، اکبر غیاثپور ) در مدارس آمل مشغول تحصیل بوده‌اند . و سه تن دیگر بنامهای ( محمّدعلی فرجی ،  ابراهیم خرسندی ، نعمت مهدوی) کلاس دوّم وسوم ابتدایی در دیوکلا قائمیه مشغول تحصیل بودند و  افرادی دیگر همچون  ( ناصر رمضانی و علی رمضانی و اصغر تقی‌پور ) بطور غیر رسمی درس جدیده را در مکان زیر سقّانفار  غربی نزد استاد "میرزا ابراهیم" تحصیل مینمودند .

 شایان ذکر است که اینان نیز مانند شیوخ فوق الاشاره ، قبل از خواندن دروس جدیده (فارسی و حساب) ، ابتدا عم‌جزو _ قرآن _ خزائن _ طریق البکاء و جوهری را خوانده‌اند  .

علاوه بر تحصیلکردگان فوق الذکر افرادی دیگر از اهالی غیاثکلا نیز بوده‌اند که بدلیل توانایی در خواندن  قرآن و یا داشتن سواد برای خواندن اشعار و مدایح به آنها " ملا " میگفتند که تعدادی از زنان هم بین آنها مشاهده میشدند .

این افراد عبارتند از : (محمدسلطان خرقه‌پوش - صالح جال - حاجی‌آقا خرقه‌پوش(غیاثی) - مشهدباباجال- مشهدی حسن حسین‌زاده - ملا عیسی جالوی - یونس و حبیب جال - و اغلب فرزندان اینان اعم از ذکور و اناث که درمجال دیگر ذکر خواهد شد .

در سال 1342 علاوه بر طرح الغای ارباب و رعیتی ، ایجاد سپاه دانش در غیاثکلاه باعث ایجاد فضایی شد تا بسیاری از کودکان و نوجوانان بتوانند به تحصیل بپردازند که در نوشتار بعدی به شرح آن خواهیم پرداخت .

اهل قبور آرامگاه نرگس غیاثکلا- قسمت سوم

اهل قبور آرامگاه نرگس غیاثکلا- قسمت سوم

اهل قبور آرامگاه نرگس غیاثکلا- قسمت دوّم

در قسمت اوّل ٬ اسامی بیست ۲۰ نفر از متوفّیان غیاثکلا که از شهریور ۱۳۶۹ شمسی در آرامگاه جدید موسوم به بهشت نرگس دفن شده بودند به استحضار رسید و اینک اسامی ۶۹ نفر مابقی ارائه  میگردد.

          قسمت دوّم  اهل قبور آرامگاه (بهشت نرگس ) غیاثکلا

ردیف	اسامی	نام پدر	تاریخ تولّد	تاریخ‌ فوت	نسبتها
21	فضل‌اله مهدوی	محمّد	1297	1375/7/29
22	حاج‌ عنایت‌اله علیزاده	موسی	1304	1376/2/2
23	حاج علی آقا غیاثی	محمود	1317	1376/5/5
24	محترم  غلامی	عیسی	1332	1376/9/14	همسر قربان نیکپور
25	زینب  احمدی	عباس	1319	1376/9/15	همسر رجب نیکپور
26	شیرین رمضانی	حسین	1308	1378/5/22	همسرحسین شعبانی
27	زبیده اسماعیلی	رمضان	1319	1379/5/9	همسر تبخال
28	صغری محمّدی	زین‌العابدین	1307	1379/5/21	همسرعبداله قاسمی
29	جسین خرسندی	سلمان	1329	1379/4/13
30	علی قاسمی	اصغر	1302	1379/6/13
31	حاجیه صغری‌مهدوی	غلام	-	1379/8/25	همسر ابراهیم علیپور
32	حاجیه رقیّه کریمی	فرج اله	1304	1379/8/28	همسرحاج مهدی‌علیپور
33	بمانی مهدوی	مهدی	1282	1379/9/8	خواهرحاج صادق
34	حاجیه زینب سیفی	سیف اله	1297	1380/1/20	همسر حاج میرزا محمّد
35	مائده  جال	نورعلی	1363	1380/6/20
36	حاجیه شیرین‌هاشمی	سیّدمحمد	1306	1380/7/24	همسر جانعلی فرجپور
37	جان‌ننه علیزاده	موسی	1294	1380/9/19	همسر‌عیسی‌صالحی
38	علی اسماعیلی	رجب	1328	1380/10/5
39	حاج ابراهیم غیاثپور	نادر	1303	1380/10/23
40	کوکب خرسندی	رحمان	1333	1381/2/9	همسر علیرضاغیاثپور
41	رجب حسین‌زاده	تقی	1305	1381/3/2
42	یداله  قاسمی	فرج اله	1355	1381/3/24
43	حاجیه فاطمه شکری	محمّدآقا	1305	1381/5/14	همسرحاج‌ذات‌اله نیکپور
44	رقیّه علیپور	ابراهیم	1316	1381/9/19	مادرشهیدکریمیان        همسر حاج سیّد جلال
45	سکینه غیاثی	شیخ‌محمود	1289	1381/10/14	همسرکربلایی‌حسین‌رمضانی
46	حاج‌سلمان خرسندی	ابراهیم	1299	1381/11/23	کدخدای محل
47	حاج نصراله غیاثی	شیخ‌یوسف	1300	1382/1/30
48	رجب  جال	فضل اله	1303	1382/5/27
49	حاج‌حسینعلی‌غلامی	اسحق	1322	1382/11/10	عسگری رحیمی
50	حاج رمضان رمضانی	مهدی	1300	1383/2/15
51	شیرین غیاثی	خلیل	1306	1383/3/16	همسر رجب حسین‌زاده
52	حاج‌اسماعیل‌شعبانی	ابراهیم	1322	1383/7/14
53	سیّدرضا(امید)حسینی	ابوالحسن	1383	1383/11/1	کودک 5ماهه- نوه میرآقا
54	حاج ولی‌اله غیاثی	شیخ‌محمود	1302	1383/11/9
55	زینب غیاثی	یوسف	1295	1383/11/27	همسر مؤمن حسینی
56	لیلا (ماری) فرجپور	جانعلی	1336	1384/3/26	همسر رحمت فرجی
57	حاج اسحق غلامی	ابوالقاسم	1300	1384/7/12	عیسی‌رحیمی‌بیچی‌کلا
58	حاجیه رقیّه سمندری	کریم	1316	1384/11/1	همسرحاج‌حسین‌سیفی
59	میرزا علی حسینی	مؤمن	1336	1385/2/28
60	حاجیه آسیّه سیفی	غلام	1316	1385/5/14	مادرشهیدعلی حسینی همسرکربلایی مصیّب
61	فاطمه‌غلامی(رحیمی)	اسحق	1332	1385/10/12	همسر علیرضاحسینی
62	حاجیه رقیّه غلامپور	آهنگر	1301	1385/11/11	مادرشهیدنوری‌زاده همسر استادنبی‌اله
63	محرم  نیکپور	-	1309	1386/1/24	همسرمرحوم‌احمدغیاثی
64	حاج علیجان جالی	عیسی	1300	1386/2/21	خیّر و واقف آشپزخانه تکیه
65	سکینه اصغری	جانعلی	1299	1386/3/3	همسر رجب اسماعیلی
66	حاجیه فاطمه جالی	حبیب‌اله	1306	1386/3/30	همسرحاج میرزاعلی‌رمضانی
67	آیت‌اله جالوی‌نژاد	عیسی	1294	1386/5/28	شیخ محمّدعلی
68	حاجیه علویه حسینیان	میرعباس	1316	1386/5/28	همسرحاج‌علیجان‌جالی
69	حسن  محمّدی	محمّد	1301	1386/10/2	نوه‌کربلایی‌علیجان‌غیاثی
70	کربلایی‌حسن‌فرجپور	نعمت	1316	1386/11/13
71	حاجیه‌شیرین‌خرسندی	ابراهیم	1307	1387/1/12	همسرحاج‌ابراهیم‌غیاثپور
72	حاجیه مریم فرجی	یونس	1319	1387/2/2	همسرحاج‌یعقوب‌حسین زاده
73	حاجیه سکینه صفرپور	ابوالقاسم	1323	1387/4/18	همسرحاج‌نوراله‌غیاثپور
74	حاج‌ اصغر تقی‌پور	میرزا علی	1336	1387/12/9	حاج اصغر رمضانی
75	حاجیه‌سیّده‌بلقیس‌حسینی	سیدمعصوم	1306	1388/7/10	همسرحاج‌نصراله‌غیاثی
76	سیّده فاطمه هاشمی	ابوالحسن	1332	1388/8/18	همسرحاج‌محمّدشعبانی
77	شهربانو  نعمتی	غلامحسین	1317	1388/11	همسر صالح ابراهیمی
78	محمّد باقر جالوی نژاد	شیخ‌محمّدعلی	1330	1388/12/7	دبیربازنشسته فرهنگی آمل
79	هادی  خرسندی	حسین	1367	1388/12/7
80	آمنه  رمضانی	علی محمّد	1306	1388/12/23	همسر علی قاسمی
81	سیّد مؤمن حسینی	میر آقا	1299	1389/4/7
82	حاج غلامرضا دهقان	محمّدعلی	1305	1389/5/10	مهاجر از گریکلا
83	هما  تب‌قریب	مسلم	1306	1389/6/11	همسرمرحوم رجب جال
84	حاج‌میرزاعلی‌ تقی‌پور	مهدی	1305	1389/10/16	حاج میرزاعلی رمضانی